Bundan o‘ttiz to‘rt yil avval milliy mustaqilligimizni sobiq ittifoq mafkurasining og‘riqli zarbalari kuchaygan bir paytda qo‘lga kiritgandik. O‘sha paytdagi jarohatlar illati qon-qonimizga shunchalar chuqur singib ketgan ekanki, go‘yo haligacha ularning asoratlaridan to‘la qutula olmayotgandekmiz…

Maʼlumki, mustaqilligimizning ilk davrlarida butun kuch va eʼtibor qanday qilib bo‘lmasin, mamlakat yaxlitligi va tinchligini saqlab qolishga qaratildi. Shuning uchun ham siyosiy erkinliklar, inson xuquqlaridan tortib, parlamentarizmgacha, ezgu g‘oyalardan tortib aniq maqsadlar atrofida birlashish niyatidagi harakatlargacha ana shu MAQSAD oldida ahamiyatsiz sanalgan. Hatto yaxshi niyatda ilgari surilgan g‘oyalar, turli qarashlarga ergashgan kuchlar ham O‘zbekiston Respublikasini ozod davlat sifatida saqlab qolish uchun qaysidir maʼnoda xavf tug‘diradigandek qabul qilinardi. Shuning uchun ham mamlakat rahbari davlatchilikni saqlab qolish maqsadida qattiqqo‘l siyosat olib borar, kerak paytlarda amaldagi qonunlarga ham ko‘z yumilar, ko‘p hollarda jamiyatning yorqin fikrli vakillariga quloq solmaslik ham o‘sha davr siyosatining ajralmas talabi edi.

Va ana shunday siyosat tufayli ham O‘zbek davlatchiligi saqlab qolindi, deb aytish mumkin.

Yana bir gap: agar o‘sha paytlarda Polsha, Ruminiya kabi Yevropaga yaqin davlatlar rivojlanish, aholi farovonligiga erishish uchun turli modellar yoxud ijtimoiy dasturlar haqida o‘ylagan bo‘lsa, Markaziy Osiyo xalqlari, xususan, O‘zbekistonda ham mustaqillik nima o‘zi, alohida yashashni qanday tushunish kerak, o‘zi biz kimmiz, degan savollar qarshisida qolgandi...

Shunisi quvonarliki, aynan shunday sinovlardan o‘ta olgan xalqimiz bugunga kelib, bunyodkorlik va tom maʼnodagi erkinlik g‘oyalari asosida O‘zbekiston davlatchiligining ikkinchi omadli davriga qadam qo‘ydi.

Yaʼni, dunyoda turli nizo va og‘riqli ziddiyatlar, millat va elatlar erki, davlatlar suverenitetiga raxna solishlar avj olayotgan bir paytda aytish mumkinki, O‘zbekistonga har qanday murakkabliklarni oldindan sezadigan va xatarlarni hal qila oladigan inson rahbar bo‘lib keldi. Bu, shubhasiz, xalqimizning omadi va bizni Xudoning ko‘llaganidir!

Bilamizki, uzoq yillar O‘zbekistonning birinchi rahbariga yelkadosh bo‘lib, o‘ta masʼuliyatli pallalarda Vatanimizga o‘z sadoqatini ko‘rsatgan Shavkat Mirziyoyev nihoyatda murakkab davr og‘irliklari bilan birga yo‘l qo‘yilgan xatoliklarni ich-ichidan bilgani uchun ham o‘tish davrida ko‘p millatli xalqimizni rivojlanish yo‘liga dadil olib chiqa oldi va yangi O‘zbekiston islohotlari tashabbuskoriga aylandi.

Shu o‘rinda jamiyatni birlashtirishga xizmat qiladigan asosiy nuqta – siyosiy tizim o‘zgarishlari davlat rahbarining yangi O‘zbekiston islohotlarida asosiy o‘rin egallaganini taʼkidlash joiz. Yaʼni, milliy parlamentarizmni kuchaytirish, mamlakatdagi turli siyosiy to‘lqinlarni xalqimiz manfaatiga bura olish, partiyalarga og‘izda emas, amalda erkinlik berish orqali qonun chiqaruvchi oliy organning sog‘lom raqobat maydoniga aylanishiga birlamchi eʼtibor qaratildi. Buning natijasi, avvalo, konstitutsiyaviy islohotlarda namoyon bo‘ldi: 80 foizi batamom yangilangan Bosh Qomusimiz shu maʼnoda ham yangi O‘zbekistonning ehtiyoji edi.

Zero, ana shu muhim hujjat qabul qilingunga qadar inson huquqlariga oid tartib-qoidalar, mavjud iqtisodiy va siyosiy tizimga bo‘lgan talablar amaldagi qonunlarda boshqayu, Konstutitsiyada boshqa edi. Xalq bunday nomuvofiqlikdan qattiq aziyat chekardi. Yangi O‘zbekistonda o‘tgan eng muhim siyosiy voqea — referendum va konstitutsiyaviy o‘zgarishlar shu maʼnoda ham hayotiy zaruratdan kelib chiqib amalga oshirildi. Eng asosiysi, davlat rahbari tomonidan ilgari surilgan ushbu g‘oya parlamentdagi ikki yirik partiya — O‘zLiDeP va “Milliy tiklanish” tomonidan tashabbus qilingach, fuqarolarimiz to‘la qo‘llab-quvvatladi.

Shu tariqa aholining xohish va istaklari qonunlar hamda Konstitutsiyada uyg‘unlashdi. Biz shuni faxr bilan ayta olamizki, “Milliy tiklanish” saʼy-harakatlari ham yangi O‘zbekiston tarixidagi eng muhim voqelik — MILLIY KONSTITUTSIYA yaratilishiga ulkan hissa bo‘lib qo‘shildi.

Siyosiy sohadagi islohotlar tufayli xalq uyi, deb atalayotgan parlamentda ham bahs-munozaralarga yo‘l ochildi va qonunlarga partiya g‘oyalarini singdirish uchun esa siyosiy imkoniyatlar berildi. Yana bir gap: yangi O‘zbekiston islohotlari jarayonida partiyamiz qarashlarida ham, maqsadlarida ham o‘zgarishlar yuz berdi.

Masalan, “Milliy tiklanishdan – milliy yuksalish sari” shiorini olaylik. Partiya uzoq yillar ana shu shiorga amal qildi. Ammo yangi O‘zbekiston islohotlari davrida biz “Inson o‘zgarsa, jamiyat o‘zgaradi” degan g‘oyaviy shiorni tanladik: yaʼni, biz rivojlanayotgan zamonaviy dunyoda milliy qadriyatlarimizni asragan holda o‘zgarish va rivojlanish yo‘liga kirishimiz kerak, degan g‘oyani bosh shiorimizga aylantirdik.

“Har qanday taraqqiyot qadriyatlarga tayanishi kerak”, degan g‘oya esa partiya chaqirig‘i sifatida yangray boshladi.

Maʼlumki, keyingi yillar global dunyoda moddiy neʼmatlar ko‘payib, yashash sharoitlari tobora yaxshilanayotganiga qaramasdan, urf-odatlardan voz kechish, oilaga begona ko‘z bilan qarash, ajdodlardan uzoqlashish, bir so‘z bilan aytganda, qadriyatlarni unutish jarayoni avj olyapti. Biz ana shunday xatolarni takrorlamaslik uchun ham qadriyatlarimizni qadrlashni, tarix va tilimizni ardoqlashni o‘rganishimiz kerak, deb hisobladik. Va ana shunday maqsadlarimiz mazmunini beruvchi yangi shior hamda chaqiriqlarimizni yurtdoshlarimizga yetkazdik. Eng quvonarlisi, ko‘p o‘tmay ijobiy aks sadolarni eshita boshladik.

Yangi O‘zbekiston islohotlari jamiyatni uyg‘otdi, barcha siyosiy partiyalar uchun birdek imkoniyatlar yaratdi. Bu xalqimizning oldinga tashlangan juda muhim qadami edi. To‘g‘ri, biz mustaqilligimizni 1991 yili qo‘lga kiritdik. Ammo Prezident Shavkat Mirziyoyev tomonidan yangi O‘zbekiston islohotlariga start berilishi bilan o‘zbek xalqi chinakam mustaqillikka – ham iqtisodiy, ham siyosiy erkinlikka erishdi, desak xato bo‘lmaydi.

To‘g‘ri, hali oldimizda juda katta vazifalar turibdi, o‘zgarish va yangilanishlar yo‘lida hatto keskin burilishlardan ham o‘tishimizga to‘g‘ri kelar. Lekin yo‘limizda har qancha qiyinchiliklar paydo bo‘lsa ham millat o‘z yetakchisi — Shavkat Mirziyoyev atrofida birlashib, oliy maqsad sari dadil odimlamoqda. Va bu yo‘lning boshlanishi yangi O‘zbekiston islohotlari bo‘ldi. Aynan shu sababli ham bu safargi mustaqillik bayramini boshqacha kutib olyapmiz. Uning zamirida esa tumanlar tarqalib, ozodlik yo‘limiz yaqqolroq ko‘rina boshlaganini aytish joiz.

Tarix va takdirlar, muvaffaqiyat va imkoniyatlar haqida gap ketganida, yangi O‘zbekiston islohotlarining tashabbuskori Shavkat Mirziyoyevning yurtimiz tarixidagi beqiyos o‘rnini alohida taʼkidlab, uning faoliyatiga xolis baho berish kerak, deb hisoblayman. “Milliy tiklanish” Prezidentlik saylovlarida aynan Shavkat Mirziyoyev nomzodini qo‘llab-quvvatlagani ham shundan.

Bugun biz baralla ayta olamiz, mustaqil O‘zbekiston bu yangi O‘zbekistondir. Mustaqil O‘zbekiston bu o‘z yo‘lini aniq bilgan, maqsadi va niyatlarini butun dunyoga baralla eshittirayotgan erkin davlatdir. Turli fikrlarni ilgari surayotgan, turli siyosiy kuchlarni yagona maqsadga birlashtira olgan kuch esa bu O‘zbekistonga bo‘lgan muhabbat, Vatanga bo‘lgan mehrdir. Bugun xalq farovonligi uchun mehnat qilish ishtiyoqi bizni yagona, yakdil – bir musht bo‘lishga undayapti. Zero, Mustaqillik ulug‘ neʼmat va uni asrash uchun buyuk xalq va qudratli davlat zarur.

Alisher QODIROV,
Oliy Majlis Qonunchilik palatasidagi
«Milliy tiklanish» demokratik partiyasi fraksiyasi rahbari